Trihomonijaza predstavlja polno prenosivu bolest čiji je izročnik maleni organizam koji se naziva trihomonas vaginalis. Obično ova bolest pogađa žene, mada i muškarac može dobiti zarazu i preneti infekciju na svog partnera preko seksualnog odnosa.
Trihomonas
Trihomonas vaginalis pripada protozoaama, grupi mikroba, koji imaju sličnost sa bakterijama. Ima mogućnost da inficira genitalna područja, odnosno vaginu kod žene, ili penis i prostatu kod muškarca. Ako se zna za druge polne bolesti da se šire kroz organizam, onda se za ovu infekciju može reći da to nije slučaj, dakle ne širi se dalje kroz čovekovo telo pa nije opasna kao druge.
Trihomonijaza – Simptomi
Muškarac često nema simptome i često ne zna da li je inficiran sve do trenutka dok njegova partnerka ne bude trebala da se leči. Međutim onog trenutka kada se prvi trihomonijaza simptomi pojave, onda su to :
- Iritacije unutrašnjosti penisa
- Blago nadraživanje
- Blaga peckanja nakon mokrenja odnosno ejakulacije
Veliki broj žena nema znake odnosno simptome infekcije. Simptomi kod žene uključuju :
- Zelenkasto – žuti – penasti vaginalni sekret jakog mirisa
- Bolovi kod mokrenja
- Prisutnost svraba u vagini i nadraživanje vagine
- Nelagodnost u toku seksualnog odnosa
- Bolovi u donjem delu stomaka ( jako retko)
Kod žene se simptomi često javljaju posle 5- 28 dana od trenutka izloženosti infekciji.
Trihomonijaza – Lecenje
Često se obolelim ženama zarad lecenja prepisuje metronidazol, koji se konzumira oralno. Pre počinjanja uzimanja pomenutog leka, neophodna je provera da li je žena u drugom stanju, odnosno da li je trudna, jer metronidazol može da naškodi bebi. Ako se ispostavi da se radi o trudnici, onda se koriste preparati sa lokalnim dejstvom kao što su klotrimazol (canesten, kanesten).
Paralelno sa lečenjem osobe, neophodno je da se trihomonijaza lecenje prenese i na njenog partnera kako bi se moglo sprečiti ponovno vraćanje infekcije kao i dalje širenje bolesti. Isto tako, osoba koja je lečena od trihomonasa treba da izbegava seks sve do trenutka dok i njen partner ne završi sa lečenjem, dok znaci infekcije nestanu skroz. Neophodno je poštovati terapiju do samog kraja i uzimati sve antibiotike, čak iako se pacijent oseća bolje.
